Marc Collin, 2003 yılında Paris’te Olivier Libaux ile başlattığı Nouvelle Vague projesinin beşinci albümüne imza atacağını hiç düşünmemişti. Hatta ikinci bir albüm bile yapmayı planlamamıştı. Hayatı boyunca birçok farklı müzikal projeye imza atmış, house müzikten film müziklerine, trip-hop’tan karanlık atmosferli deneysel projelere kadar geniş bir yelpazede üretimler yapmıştı. Her zaman bir fikir ortaya atıp bir albüm yapar ve sonra yeni bir maceraya atılırdı. Nouvelle Vague'ın da farklı olmayacağını düşünüyordu.

Ancak işler beklediğinden çok farklı ilerledi. Collin, bir partide tanıştığı Alonya’nın The Clash'in "Should I Stay Or Should I Go" şarkısını yorumlamasına hayran kaldı. O an, onunla daha fazla müzik yapmak istediğini fark etti. Ve işte, Nouvelle Vague'un beşinci albümü "Should I Stay Or Should I Go" böyle doğdu.

2004’te yayımlanan ilk albüm, kimsenin tahmin edemeyeceği bir başarıya ulaşmıştı. Fransa’da listelerde uzun süre kaldı, ardından tüm dünyaya yayıldı ve yüz binlerce kopya sattı. Collin, işlerin çığırından çıktığını tam olarak ne zaman fark ettiğini çok iyi hatırlıyor:

"Amerika’ya gittik ve günde beş konser veriyorduk! Radyo şovları, iTunes etkinlikleri, halk konserleri… Tam bir çılgınlıktı. O noktada bir şeylerin gerçekten büyük bir şeye dönüştüğünü anladık. Ama hiçbir planımız yoktu, tamamen hazırlıksız yakalandık. Bu işe inanılmaz bir saflıkla girişmiştik."

Bu beklenmedik başarının ardındaki sebepleri yıllar içinde analiz eden Collin, Nouvelle Vague'ın post-punk’ın yeniden doğuşuna katkı sunduğuna inanıyor. 2000’lerin başlarında Franz Ferdinand, Interpol ve LCD Soundsystem gibi gruplar post-punk’tan ilham alıyordu. Nouvelle Vague'ın Joy Division, Public Image Ltd. ve XTC gibi isimlerin şarkılarını bossa nova tarzında yorumlaması, tam da bu müziğin yeniden keşfedildiği bir döneme denk gelmişti.

Ancak asıl mesele şuydu: Bossa nova ile post-punk’ın birleşimi inanılmaz derecede iyi çalışıyordu. The Cure’un melankolisini, bossa nova’nın doğal hüznüyle harmanlamak şarkıların duygusal derinliğini farklı bir perspektiften yansıtıyordu. Collin bunu şöyle açıklıyor:

"Love Will Tear Us Apart, zaten son derece melankolik bir şarkı. Onu bu duyguyu koruyarak farklı bir tonda yeniden yorumlamak, parçanın bambaşka bir yüzünü ortaya çıkardı. Bu sayede Joy Division ya da Tuxedomoon’u dinlemeyen insanlar bile şarkıları sevmeye başladı. Çünkü 80’lerin sert sound’unu bir kenara bırakıp, sadece melodi ve sözlere odaklandığınızda, o parçaların ne kadar etkileyici olduğunu fark ediyorsunuz."

Nouvelle Vague’ın başarısının sadece müzikal olmadığına inanan Collin, Fransız olmanın da büyük bir avantaj sağladığını düşünüyor.

"Belki de Nouvelle Vague’ın başarısının %50’si Fransız olmamızdan geliyor. Çünkü Fransa’da birçok insan şarkı sözlerine çok fazla dikkat etmez. ‘Love Will Tear Us Apart’ın ne anlattığını, Ian Curtis’in hikâyesini bilmiyorduk. Sadece ‘Hadi yapalım’ dedik ve yaptık. Bizim için kutsal bir tabu değildi, sadece müzikti. Ayrıca Fransız aksanıyla şarkı söyleyen kadın vokallerin dünya çapında bir çekiciliği var. Bence bu da işin büyüsünün bir parçasıydı."

Yıllar içinde Nouvelle Vague sadece albümleriyle değil, canlı performanslarıyla da büyük bir etki yarattı. Bugüne kadar İngiltere, Almanya, Romanya, Hollanda ve Polonya gibi birçok ülkede sahne aldılar. Hatta bossa nova’nın doğduğu yer olan Brezilya’da bile konser verdiler. İlk başta Collin bu konuda çok endişeliydi:

"Rio'da ilk kez sahneye çıktığımızda çok korkmuştuk. Ama Brezilyalılar bizi bir pop grubu olarak gördü. ‘Bossa nova esintili pop müzik yapıyorlar’ diye düşündüler ve konserler inanılmaz bir atmosferde geçti."

Daha da ilginç olan şey, grubun coverladığı sanatçıların büyük bir kısmının Nouvelle Vague'I desteklemesi. 2009 yılında çıkan "3" albümünde Depeche Mode’dan Martin Gore, Echo & The Bunnymen’den Ian McCulloch, Magazine’den Barry Adamson ve The Specials’tan Terry Hall gibi isimler şarkılarını Nouvelle Vague ile birlikte yeniden yorumladılar.

"Genellikle cover şarkılar orijinaline sadık kalmaya çalışır. Ama biz bunu hiç yapmadık. Bir şarkıyı alıp, tamamen başka bir şey haline getiriyoruz. Martin Gore ya da Terry Hall da bunu sevdi. Çünkü şarkılarına yeni bir anlam kazandırmıştık."

Nouvelle Vague, asla tek bir formüle bağlı kalmadı. Fransız new wave’inden caz esintilerine, hatta country ve western sound’una kadar farklı tarzları denediler. Beşinci albümleri "Should I Stay Or Should I Go" ile yepni bir sayfa daha açtılar.

Bu albümde Blondie’nin "Rapture" şarkısı bir film noir atmosferinde yeniden hayat bulurken, Dead Or Alive’ın "You Spin Me Round" parçası 60’lar soul tınılarına bürünüyor. The Specials’ın daha az bilinen "What I Like Most About You Is Your Girlfriend" şarkısı da albümde kendine yer buluyor. Collin’in bu parçayı seçme nedeni oldukça basit:

"Fransa’da kimse bu şarkıyı bilmiyor. Onu insanlara tanıtmak istedim."

Yirmi yıl sonra bile Nouvelle Vague yolculuğuna devam ediyor. Yeni jenerasyonlar, streaming platformları sayesinde grubun müziğini keşfetmeye devam ediyor.

"Eskiden bir albüm çıkardıktan birkaç yıl sonra unutulurdu. Ama şimdi müziğiniz her yerde yaşıyor. Yeni insanlar dinliyor, konserlerimize geliyor. Eğer bir gün 1000 kişi yerine sadece 100 kişi gelmeye başlarsa, belki dururum. Ama şu an insanlar hâlâ Nouvelle Vague’ı dinlemek istiyorsa, neden devam etmeyelim?"

Kim bilir, belki Nouvelle Vague sadece bir cover projesi değil, bambaşka bir akımın öncüsü olmuştur. Günümüzde reklamlarda ve filmlerde sıkça duyduğumuz "akustik cover" trendinin, Nouvelle Vague’ın 20 yıl önce başlattığı bir hareket olduğu bile söylenebilir.

Collin bu konuyla ilgili şakasını ise şöyle yapıyor:

"Bazen ‘Nouvelle Vague tarzında bossa nova davul ritimleri nasıl çalınır’ diye ders veren YouTube videoları görüyorum. Ama işin komiği, o kayıtlarda davul bile yok – sadece bir loop var! Bir tür müzik akımı yaratmışız, ama bunu yaparken asla böyle bir şey planlamamıştık."

Nouvelle Vague'ın büyüsü tam da burada: Beklenmedik ama zamansız.